بهترین دارو برای درد مزمن چیست؟
شناسایی بهترین مسکن برای درد مزمن به علل زمینه‌ای و شدت علائم شما بستگی دارد.
درد، یک ترکیب پیچیده از عوامل روان‌شناختی، اجتماعی و بیولوژیکی است. به این معنی که درد فقط یک واکنش فیزیکی به آسیب نیست، بلکه شامل تجربیات شخصی و باورهایی است که چگونگی درک شخص از درد را شکل می‌دهند.
درد می‌تواند به‌صورت روزمره رخ دهد، گاهی موقتی مانند زمانی که انگشت پای به چیزی بخورد. با این حال، برای بسیاری از افراد، درد به یک چالش مزمن تبدیل می‌شود. درد مزمن – دردی که معمولاً بیشتر از چند ماه طول می‌کشد – به طور ثابت ادامه پیدا نمی‌کند. درد مزمن معمولاً دردی است که پس از مدت زمان طبیعی بهبودی نیز همچنان باقی می‌ماند.
بسیاری از داروها می‌توانند درد مزمن را درمان کنند، اما بهترین گزینه‌ها ممکن است بسته به شرایط شخصی تغییر کنند. به‌عنوان مثال، علت درد مزمن شما، آیا ناشی از آسیب یا یک بیماری زمینه‌ای است، باید هنگام انتخاب روش درمان در نظر گرفته شود.
بهترین دارو برای درد مزمن
زمانی که با درد مزمن زندگی می‌کنید، معمولاً اولین انتخاب شما داروهای بدون نسخه (OTC) هستند. این داروها به‌راحتی قابل دسترس هستند، نسبتاً هزینه‌ای کمتر دارند، و چون مصرف آنها به موجب دستورالعمل ریسک کمتری دارد، نیازی به نسخه پزشک ندارند.
مسکن‌ها همچنین به عنوان داروهای آنالژزیک شناخته می‌شوند. از داروهای بدون نسخه برای تسکین درد مزمن می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
- استامینوفن (تایلنول)
- داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی (NSAIDs)
- داروهای موضعی
استامینوفن
استامینوفن، که در بسیاری از مناطق جهان با نام پاراستامول (و با نام تجاری تایلنول) شناخته می‌شود، مکانیزم دقیقی برای تسکین درد ندارد.
گاهی استامینوفن به‌عنوان مهارکننده COX (سیکلواکسیژناز) شناخته می‌شود؛ زیرا بخشی از عملکرد آن مربوط به مهار یا مسدود کردن سیکلواکسیژناز است، یک آنزیم که بدن برای تولید پروستاگلاندین، عامل ایجاد حس درد، به آن نیاز دارد.
استامینوفن یکی از داروهای مسکن بدون نسخه پرمصرف است و در صدها محصول، از داروهای سرماخوردگی تا کمک‌کننده‌های خواب، موجود است.
با این حال، اگرچه استامینوفن برای تسکین درد به بازار عرضه می‌شود، ممکن است در مقایسه با سایر داروهای بدون نسخه، کارایی کمتری داشته باشد؛ زیرا ویژگی‌های ضدالتهابی چندانی ندارد. تا تازه‌ترین زمان‌ها، این دارو به‌طور گسترده برای استفاده در دوران بارداری توصیه می‌شد؛ اما اکنون پیشنهاد می‌شود که با احتیاط مصرف شود.
عوارض جانبی رایج مصرف استامینوفن عبارتند از:
- تاول، پوسته‌پوسته‌شدن، یا قرمزی پوست
- خارش
- کهیر
- راش
- تورم صورت
- تورم در اندام‌ها
- مشکل در بلع یا تنفس
- گرفتگی صدا
استامینوفن داروی ارجح برای درد مزمن است اگر شما به بیماری کلیوی مبتلا هستید. این به این دلیل است که NSAID ها می‌توانند خطر نارسایی حاد کلیه را در افراد با عملکرد کلیوی کاهش‌یافته افزایش دهند. با این حال، این دارو برای افراد مبتلا به بیماری کبدی مناسب نیست.
داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی (NSAIDs)
NSAID ها مهارکننده های واقعی آنزیم های COX هستند. آنها با مهار آنزیم های COX-1 یا COX-2 (یا هر دو) عمل می‌کنند. به این شکل، آنها حس درد را مسدود می‌کنند، و همچنین به کاهش التهاب کمک می‌کنند.
NSAIDهای رایج بدون نسخه عبارتند از:
- آسپرین
- ناپروکسن
- ایبوپروفن (ادویل)
NSAIDها اولین داروهای پیشنهادی برای دردهای حسی-عصبی هستند – دردی که در اثر آسیب به بافت بدن ایجاد می‌شود. NSAIDها در بیماری‌های مزمن عضلانی اسکلتی مانند آرتروز یا کمردرد مزمن استفاده می‌شوند.
عوارض جانبی رایج مصرف NSAIDها عبارتند از:
- حالت تهوع
- استفراغ
- اسهال یا یبوست
- ورم پاها یا مچ پا (ادم)
- خونریزی گوارشی یا زخم معده
- افزایش فشار خون
- سرگیجه
دکتر آرمان طاهری فوق تخصص فلوشیپ درد
داروهای موضعی
محصولات بدون نیاز به نسخه (OTC) معمولاً به‌عنوان جایگزینی برای روش‌های درمان بلندمدت درد مورد استفاده قرار می‌گیرند و در مواقعی که درد شدیدتری حس می‌شود، به افراد کمک می‌کنند.
این نوع داروها می‌توانند به صورت اسپری، کرم، پماد یا چسب‌های پوستی عرضه شوند.
بر اساس یک مطالعه مروری در سال ۲۰۲۰، چسب‌های حاوی لیدوکائین و کرم‌های حاوی کپسایسین (یک نوع داروی ضد درد) به کاهش درد مزمن کمر کمک می‌کنند و می‌توان آنها را در رده‌بندی روش‌های درمانی اصلی برای این نوع درد قرار داد.
عوارض جانبی شایع داروهای مسکن موضعی شامل قرمزی پوست، بثورات پوستی (راش)، و سوزش در محل استفاده می‌شوند.
چه داروهایی برای درد مزمن تجویز می‌شود؟
زمانی که استفاده از محصولات بدون نسخه (OTC) در کنترل درد مزمن کارآمد نیست، پزشکان به گزینه‌های دارویی نیازمند نسخه دسترسی دارند. این گزینه‌ها عبارتند از:
۱. NSAID ها: داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی.
۲. داروهای کمکی (Adjuvant): این دسته داروها معمولاً به طور اصلی برای مسکن کردن درد استفاده نمی‌شوند، اما ممکن است در کنترل دردهای مزمن موثر باشند، مانند برخی از داروهای ضدافسردگی یا ضد صرع.
۳. اپیوئیدها (Opioids): داروهای مسکن قوی که گاهی برای مدیریت درد شدید مزمن استفاده می‌شوند.
روش های رایج درمان درد مزمن
استامینوفن به عنوان مسکن بدون نیاز به نسخه (OTC) در ایالات متحده به‌طور گسترده مورد استفاده قرار می‌گیرد. هر هفته، تقریباً ۵۲ میلیون نفر از یک محصول حاوی استامینوفن استفاده می‌کنند.
استفاده از اپیوئیدها (Opioids) به عنوان یک گزینه درمانی برای درد مزمن همچنان متداول است. طبق گزارش آمار سلامت ملی در سال ۲۰۲۱، در سال ۲۰۱۹، ۲۲.۱ درصد از بزرگسالان مبتلا به درد مزمن، ظرف ۳ ماه پس از انجام نظرسنجی، از یک اپیوئید تجویز شده استفاده کرده‌اند.
اما، روش‌های متعددی برای مدیریت درد مزمن وجود دارد. وقتی به معالجه این نوع درد فکر می‌شود، دارویی به تنهایی نیست. در واقع، بسیاری از موارد درمانی درد مزمن به دارو پاسخ نمی‌دهند. به عنوان مثال، رویکردهای غیر دارویی شامل ورزش درمانی، فیزیوتراپی، درمان شناختی رفتاری (CBT)، و طب سوزنی هستند.
نتیجه گیری
بنابراین، بهترین دارو برای درد مزمن به علائم، علت درد، شدت آن و وضعیت بیماری زمینه‌ای شما بستگی دارد که ممکن است مصرف برخی داروها را برای شما منع کند. استامینوفن و داروهای NSAID، محصولات متداول بدون نیاز به نسخه برای درمان درد مزمن هستند. اما، اگر این داروها موثر نباشند، پزشک ممکن است گزینه‌های دارویی نیازمند نسخه را تجویز کند.
بسیاری از افراد فکر می‌کنند که داروهای اپیوئیدی (opioid) بهترین یا تنها گزینه برای مدیریت درد مزمن هستند، اما تحقیقات نشان می‌دهد که گزینه‌های درمانی موثرتری وجود دارند که احتمال وابستگی کمتری دارند.
منابع:
سایت Healthline
با ما در ارتباط باشید!
برای سردرد مزمن چه داروهایی رابج هستند؟!